Wieczór VII:

 Piątek, 13 września 2013  r. g. 19:00 - kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Suszcu (Suszec, ul. Św. Jana 55)

Missa Octava Hans Leo Hassler

OCTAVA ENSEMBLE (kierownictwo artystyczne Zygmunt Magiera)

Program
Hans Leo Hassler (1564-1612) Missa Octava a 8
Ecce sacerdos magnus (SAATTB)
Introitus: Cantate Domino (SATB)
Jubilate Deo a 8 (SATB.SATB)
Kyrie & Gloria: missa Octava a 8 (SATB.SATB)
Graduale: Psalm 119 (SATTB)
Psalm 133 (SATTB)
Credo: missa Octava a 8 (SATB.SATB)
Offertorium: Laetentur coeli (SATB)
Dixit maria (SATB)
Sanctus & Benedictus: missa Octava a 8 (SATB.SATB)
Pater noster (SATB.SATB)
Agnus Dei: missa Octava a 8 (SATB.SATB)
Communio: Laudate Dominum (SSAT.ATBB)
Ite missa est: Angelus Domini descendit (SATB.SATB)
Nunc dimittis (SATTB)
Verbum caro factum est (SAATTB)

Wykonawcy
OCTAVA ensemble:
Agnieszka Drabent, Anna Magiera - soprany
Małgorzata Langer-Król, Mira Szary - alty
Zygmunt Magiera, Mateusz Prendota - tenory
Bartłomiej Pollak, Marcin Wróbel - basy
Zygmunt Magiera - kierownictwo muzyczne

O kompozytorach i muzyce
Wenecja, do której w 1584 r. przybył kształcić się 20-letni Hans Leo Hassler z Norymbergi, była miastem artystycznej awangardy. Odchodzący do przeszłości ekspresyjny wariant renesansu przechodził w estetykę, która miała później zostać nazwaną barokową. Twórcy związani z kapelą Bazyliki św. Marka zaczęli budować muzykę na zasadzie kontrastu - części, faktur, głosów. Hans Leo trafił tu pod skrzydła jednej z kluczowych osobistości - Andrei Gabrielego; w trakcie nauki zdążył zdobyć sławę w grze na instrumentach klawiszowych. Poświęci im też znaczną część swojej późniejszej twórczości, która przeszczepi na grunt niemiecki włoską niezależność utworów instrumentalnych od wzorów wokalnych.

Po opuszczeniu Wenecji znajdujemy Hasslera jako organistę na dworze Oktawiana II Fuggera w Augsburgu. To dla Fuggera powstał szereg kompozycji wokalnych, w tym - choć sam kompozytor pozostał protestantem (korzystał też w swych dziełach z wielu melodii protestanckich chorałów) - msze w porządku katolickim. W mszach tych, choć technicznie dość zachowawczych, nie dziwi więc obecność nowinek stylu weneckiego, jego quasi teatralna dramaturgia i ekspresja, potęgowane polichóralnością, kontrastami fakturalnymi. Przeznaczona na 8 głosów Missa Octava wymaga śpiewania w dwóch 4-głosowych chórach; chóry te dialogują ze sobą na zasadzie echa, łącząc siły w szczególnych momentach (zwłaszcza w końcach zdań, z wyjątkowo efektownie rozbudowanymi kwestiami „Amen"). Charakterystyczna dla Hasslera subtelna w rysunku linia melodyczna w najprostszy jeszcze sposób podąża za znaczeniem tekstu, ilustrując np. motywem zstępującym słowo „descendit" („zstąpił"). Podobne cechy odnaleźć można także w innych utworach wokalnych, z zastrzeżeniem, że im późniejsze, tym bardziej stają się konserwatywne, pozostając w renesansowej prima pratica i zbliżając się raczej do Palestriny, niż do eksperymentatorów znad laguny. Hassler zmarł w roku 1612. Muzyka niemiecka stanęła u swych początków.